നമ്മള്‍ വെട്ടും വെട്ടെല്ലാം നമ്മുടെതാകും പൈങ്കിളിയെ...

നെയ്യാറ്റിന്‍കരയില്‍ ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യം ആറായിരത്തില്‍പരം വോട്ടുകള്‍ക്ക് പരാജയപ്പെട്ടു. ജനം തോറ്റു... സ്വന്തം രാഷ്ട്രീയ ആദര്‍ശത്തിന്റേയും, വിയോജിപ്പുകളുടെയും പേരില്‍ ജീവന്‍ ബലികൊടുക്കേണ്ടി വന്ന സഖാവ് ടി.പി. ചന്ദ്രശേഖരന് വേണ്ടി നെയ്യാറ്റികരയിലെ നല്ലവരായ വോട്ടര്‍മാര്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയ വോട്ടുകള്‍ കേരള രാഷ്ട്രീയം കണ്ടിട്ടുള്ള ഏറ്റവും വലിയ കുലംകുത്തിയുടെ പെട്ടിയിലേക്കുപോയി... കൊലപാതക രാഷ്ട്രീയത്തിനെതിരെയുള്ള വിധിയെഴുത്താണ് ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പുഫലം എന്ന് വെറുതെ നമുക്ക് ആശ്വസിക്കാമെന്നുമാത്രം. സഖാവ് ടി. പി. ചന്ദ്രശേഖരന്റെ മരണം വോട്ടാക്കിമാറ്റാന്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സിനു കഴിഞ്ഞു. ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകഴിയുന്നതോടെ ടി. പി. ചന്ദ്രശേഖരന്റെ കൊലപാതകം സൃഷ്ടിച്ച പുതിയ രാഷ്ട്രീയ സമസ്യകള്‍ മാഞ്ഞുപോകുകയാണ്. അനന്തരം കൊടിസുനിയും കൂട്ടരും അഴിയെണ്ണുമായിരിക്കാം, പരോളിലിറങ്ങി പുതിയ രക്തസാക്ഷികളെ ഇനിയുമവര്‍ സൃഷ്ടിച്ചേക്കാം, മാധ്യമങ്ങള്‍ പുതിയ വിഷയങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കും, ജനം മതിഭ്രമം ബാധിച്ചവരെപ്പോലെ മാധ്യമങ്ങളുടെ കണ്‍മുനയിലൂടെ ലോകത്തെ വീണ്ടും നോക്കിക്കാണും. പതിവുപോലെ വി.എസ്. അച്ച്യുതാന്ദനും പിണറായി വിജയനും പാമ്പും കോണിയും കളിക്കും. റവല്യൂഷണറി മാര്‍ക്‌സിസ്റ്റുപാര്‍ട്ടി പുതിയ രാഷ്ട്രീയ സമവാക്യങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി ഇടതുപക്ഷമുന്നണിയിലുണ്ടാവാന്‍ പോകുന്ന ആശയ പ്രതിസന്ധികള്‍ക്കും മണ്ണൊലിപ്പിനും കാതോര്‍ത്ത് പാര്‍ലമെന്ററിമോഹങ്ങള്‍ക്ക് പുതിയ ചിറകുകള്‍ മെനയും...

വൈകിയാണെങ്കിലും വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷീണിതനായി എപ്പോഴെങ്കിലുമൊക്കെ വന്നുകേറിയിരുന്ന തന്റെ പൊതുപ്രവര്‍ത്തകനായ പ്രിയപ്പെട്ട അച്ഛനെ എന്നന്നേയ്ക്കുമായി ന്ഷടപ്പെട്ടതിന്റെ വേട്ടയാടുന്ന ഓര്‍മ്മകളുമായി അഭിനന്ദ് എന്ന ടി.പി.യുടെ പ്രിയപുത്രന്‍ വളരും... കൊരുത്തുവച്ച വിപ്ലവസ്വപ്‌നങ്ങളുടെ തീച്ചിറകേറി രമയും ജീവിക്കും മനസ്സില്‍ അണയാത്ത ചിതയുമായി. ജനം പതുക്കെ ഇവരെയൊക്കെ മറന്നുപോകും. ഇവിടെ ചോര്‍ന്നുപോകുന്നത് പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ നീതിശാസ്ത്രങ്ങളും മാത്രമല്ല, നമ്മള്‍ മനുഷ്യരുടെ സോഷ്യോ-പൊളിറ്റിക്കള്‍ മെമ്മറി പതിവുപോലെ നമ്മെ വഞ്ചിക്കാന്‍ പോകുന്നു. ദുരന്തങ്ങള്‍ അത് സമൂഹത്തിന്റെ മനസ്സില്‍ നിന്ന് പതുക്കെ പിന്‍വാങ്ങിയതിനുശേഷം അതിന്റെ സ്വന്തം ഇരകളുടെ മനസ്സുകള്‍ തേടിപ്പോകുന്നു. സഖാവ് ടി. പി. ചന്ദ്രശേഖരന്റെ മരണം ആത്യന്തികമായി അത് മകന്‍ അഭിനന്ദിന്റേയും ഭാര്യ രമയുടേയും ദുരന്തമാണ്. കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ നീതിരഹിതമായ പുറംമ്പോക്കുകളില്‍ നടക്കുന്ന കൊലപാതകങ്ങളുടെ നിലവിളികള്‍ ഒടുവില്‍ വന്ന് ചേക്കേറുന്നത് അതാത് ഇരകളുടെ വീട്ടിലേക്ക് തന്നെയായിരിക്കും.

എന്താണ് രാഷ്ട്രീയകൊലപാതകം... രാഷ്ട്രീയകൊലപാതകങ്ങള്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ് അതിന്റെ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടേയും സമൂഹത്തിന്റേയും പൊതുബോധത്തില്‍ നിന്ന് മാഞ്ഞുപോകുകയും ആത്യന്തികമായി ഒരു ദേഹവിയോഗംമാത്രമായി ഒതുക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നത്... പുന്നപ്രയും വയലാറും ഓഞ്ചിയവും മൊക്കെ ഏറ്റുവാങ്ങിയ രക്തമല്ല ഇന്ന് കേരളം രക്തസാക്ഷിത്വം എന്ന പേരില്‍ ഏറ്റുവാങ്ങുന്നത്. ഇന്നത്തെ രക്തസാക്ഷിയും മൂന്നുപതിറ്റാണ്ടുമുമ്പ് ഉണ്ടായിരുന്ന രക്തസാക്ഷികളും തമ്മില്‍ ആജന്മ വിപ്ലവജീവിതത്തിന്റെ ദൂരമുണ്ട്. പുന്നപ്രയും വയലാറുമൊക്കെ സൃഷ്ടിച്ചത് ഇന്നുകാണുന്നതുപോലെ വലതുപക്ഷ മാധ്യമങ്ങളല്ല. അത് അടിയുറച്ച വിപ്ലവബോധത്തില്‍ നിന്ന് ഉരുവംകൊണ്ട രക്തസാക്ഷിത്വങ്ങളാണ്. ടി. പി. ചന്ദ്രശേഖരന്റെ രക്തത്തിന് പതിനായിരം മടങ്ങ് കട്ടിയുണ്ടെങ്കിലും സമകാലിക രാഷ്ട്രീയ സഹചര്യത്തിന് പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ അടിയൊഴുക്കില്ല, നീതിബോധമില്ല. ടി. പി.യുടെ റവല്യുഷണറി മാര്‍ക്‌സിസ്റ്റുപാര്‍ട്ടിപോലും വിലകുറഞ്ഞ പാര്‍ലമെന്ററി വ്യാമോഹങ്ങള്‍ക്ക് അതീതമല്ല എന്നതിനാല്‍ ടി. പി. ചന്ദ്രശേഖരന്റെ രക്തസാക്ഷിത്വം ദുഷിച്ച സമകാലിക രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യങ്ങളുടെ ഇരയായി മറവിയില്‍ വിലയം പ്രാപിക്കും. ഇതിനെയൊക്കെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കാനും ചിരപ്രതിഷ്ട നടത്താനും നമ്മുക്ക് മാധ്യമങ്ങളുടെ സഹായം വേണം, പക്ഷെ അവര്‍ക്കതിന് താല്‍പര്യമുണ്ടായിക്കോളണമെന്നില്ല. മാധ്യമങ്ങളാണ് നമ്മുടെ പോതുബോധത്തെ നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്നത്. ഒരു പ്രത്യേക കക്ഷിരാഷ്ട്രീയ ബോധം മാത്രം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന പിന്‍തിരിപ്പന്‍ അവസരവാദ മാധ്യമങ്ങളുടെ വികലമായ നീതിബോധത്തിന്റെ ഇരകളാണ് നമ്മള്‍ ഭൂരിഭാഗവും. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നമ്മുടെ പൊതുബോധം മറവിയുടെ ഏക്കല്‍ മണ്‍കൂനകളിലാണ് പണിതിട്ടിരിക്കുന്നത്. ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നതും ഓര്‍മ്മകളെ മായ്ക്കുന്നതും മാധ്യമങ്ങളാണ്. അങ്ങിനെയല്ലെങ്കില്‍ കഴിഞ്ഞ മുപ്പതുവര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ കണ്ണൂരില്‍ മാത്രം 172 രാഷ്ട്രീയ കൊലപാതകങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. വലതുപക്ഷ മാധ്യമങ്ങളുടെ കൂട്ടായ പരിശ്രമമുണ്ടായിരുന്നില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ടി.പി. ചന്ദ്രശേഖരന്‍ എട്ടുകോളം വാര്‍ത്തയുടെ ഏതൊ മൂലയില്‍ ഒതുക്കപ്പെടുമായിരുന്നു. ഇന്ന് ഇടുക്കിയിലേയും കണ്ണൂരിലേയും തേഞ്ഞുമാഞ്ഞുപോയ പല രാഷ്ട്രീയ കൊലപാതകങ്ങളുടേയും ശവക്കുഴി തോണ്ടുന്നതിന്റെ പിന്നില്‍ രാഷ്ട്രീയ താല്‍പര്യങ്ങള്‍മാത്രമാണ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത്. മാധ്യമങ്ങള്‍ കുറച്ചുകാലംകൂടി ഈ ശവകുഴികള്‍ തോണ്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ഒരു പതിറ്റാണ്ടിനുമുന്‍പ് ക്രൂരമായി കൊലചെയ്യപ്പെട്ട ബാലു എന്ന ഐ.എന്‍.ടി.യു.സി നേതാവിന്റെ പെങ്ങളും.... ക്ലാസ്സ്മുറിയില്‍ പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കണ്‍മുന്നിലിട്ട് അതി ദാരുണമായി കൊലചെയ്യപ്പെട്ട ജയകൃഷ്ണന്‍ മാഷിന്റെ അമ്മയുമൊക്കെ ഇന്ന് വീണ്ടും നീതി പ്രതീക്ഷിക്കുകയാണ്.... ഇവരുടേയൊക്കെ മനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകളില്‍ നിന്ന് മരണമില്ലാത്ത പരേതാത്മാക്കള്‍ നീതിയുടെ വെള്ളിവെളിച്ചം തേടി വീണ്ടും സമൂഹത്തിന്റെ പൊതുബോധത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിവരികയാണ്. ഇവര്‍ക്ക് നീതി ലഭിക്കുംവരെ ഇവരുടെ പോരാട്ടങ്ങള്‍ക്ക് ചൂട്ടുപിടിക്കാന്‍ ഏതുരാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടിയുണ്ടാകും, ഏതുമാധ്യമങ്ങളുണ്ടാകും... ഇപ്പോഴത്തെ സവിശേഷമായി സാഹചര്യം കഴിഞ്ഞാല്‍ ഈ ദുരന്തങ്ങള്‍ അവരുടെ ഇരകളുടെ മനസ്സിലേക്കുതന്നെ, അവരുടെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന അമ്മപെങ്ങന്മാരുടെ സ്വകാര്യ ദുഖങ്ങളായി അവരുടെ മനസ്സുകളിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകും..... ബാലുവിന്റെ വിയോഗം ബാലുവിന്റെ പെങ്ങളുടേയും ജയകൃഷ്ണന്‍ മാഷിന്റെ വിയോഗം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അമ്മയുടേയും മാത്രം ദുരന്തമായി അവശേഷിക്കും. രക്തസാക്ഷികള്‍ എന്തിനുവേണ്ടി ഉണ്ടാകുന്നു എന്ന ചോദ്യം മാത്രം ബാക്കി...

രക്തസാക്ഷിയാവാനും ഭാഗ്യം ചെയ്യണം. എല്ലാകാലത്തും രക്തം ചിന്തിയുള്ള മരണം രക്തസാക്ഷിത്വമാവില്ലതന്നെ ചേഗുവേരയും ഭഗത് സിംഗും മരിച്ചതുപോലെ, ഗാന്ധിയും പതിനായിരക്കണക്കിന് സ്വാതന്ത്ര്യ സമര സേനാനികളും മരിച്ചതുപോലെ പുന്നപ്രയിലും വയലാറിലും സഖാക്കള്‍ മരിച്ചതുപോലെ, വര്‍ഗ്ഗീസും അഴിക്കോടന്‍ രാഘവനും മരിച്ചതുപോലെ ഓരോ മരണവും ഓരോ സന്ദേശമാവേണ്ടതാണ്. എന്നാല്‍ ഇന്ന് സമകാലിക രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഒരു പ്രത്യേക തുരുത്തിലേക്ക് മാത്രമായി എല്ലാ രക്തസാക്ഷിത്വത്തേയും ചുരുക്കിക്കൊണ്ടുവരികയാണ് നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളും മാധ്യമങ്ങളും. ടി. പി. ചന്ദ്രശേഖരന്‍ എന്തിനുവേണ്ടി മരിച്ചു എന്നത് വലതുപക്ഷത്തിനൊ വലതുപക്ഷ മാധ്യമങ്ങള്‍ക്കൊ എന്തിന് ടി. പി. ചന്ദ്രശേഖരന്റെ റവല്യൂഷണറി മാര്‍ക്‌സിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടിക്കുപോലും പ്രധാനമല്ല. അതാണ് ഇന്നത്തെ കക്ഷിരാഷ്ട്രീയ-മാധ്യമ കേന്ദ്രീകൃതമായ ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ പത്യേകത. ഇതാണ് ശവപ്പെട്ടി ജനാധിപത്യം. നീതിയുടേയും, പ്രത്യയശാസ്ത്രബോധത്തിന്റേയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റേയുമൊക്കെ മുഖത്ത് അമ്പത്തൊന്നല്ല എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത വെട്ടുകള്‍ ഇവിടെ രാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടികള്‍ വെട്ടിക്കഴിഞ്ഞു. നാടിനെ ഇതില്‍ നിന്നൊക്കെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ നമ്മുടെ കൈയ്യിലുള്ള വോട്ടുകള്‍ കൊണ്ട് നമ്മുക്ക് ഒന്നിനേയും പ്രതിരോധിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. കൊലപാതകരാഷ്ട്രീയത്തിനെതിരെ നാം ചെയ്ത വോട്ടുകള്‍ ഒരു ജനാധിപത്യ കുലംകുത്തിയുടെ പെട്ടിയിലേക്കും പോയി... നമ്മള്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും പരാജയപ്പെടുന്നു... നമ്മുടെ മുഖത്ത് നമ്മള്‍തന്നെ വെട്ടുന്നു അമ്പത്തിരണ്ട്....അമ്പത്തിമൂന്ന്....